Sommige mensen hebben alles mee: ze lijken dromen moeiteloos tot actie om te zetten en boeken resultaat na resultaat. Zo lijkt het althans, maar vaak gaat er achter succes een heel ander verhaal schuil: van hard werken, doorzetten, terugvallen en weer opstaan. Succes is geen toeval, succes is een strategie waarin je je doelen uitwerkt en je dag in dag uit jezelf verbetert. Om succesvol te zijn, moet je een beetje geluk hebben, maar vooral hard werken: pas dan zie je resultaat.
Iemand die de kunst van het hard werken beheerst, is de 20-jarige Kyra Kateman. Haar droom was om naar een Zwitserse hotelschool te gaan: een prestigieuze opleiding met een prijskaartje van 120.000 euro. Waar iedereen vooraf aangaf ‘Dat lukt je nooit’, geloofde zij in zichzelf en haar ambitie en trok ze zich niets aan van meningen van anderen of een ‘nee’ van financierders.
Haar resultaat: ze studeert inmiddels aan de Swiss Hotel Management School (SHMS), in Caux, Zwitserland, een van de 4 beste hotel management scholen ter wereld.
Ik leerde haar een jaar geleden kennen. En ik weet dat ze een enorm lange weg moest afleggen om hier te komen. In dit interview vertelt ze haar inspirerende verhaal.
Kun je iets vertellen over de studie en de school waar je nu bent?
Ik studeer nu sinds kort aan de Swiss Hotel Management School (SHMS), in Caux, Zwitserland. Het gebouw is een oud hotel, genaamd Caux Palace, boven op de berg, weg van de stad. Dat is omgebouwd tot school. SHMS staat op nummer 4 van ‘s werelds beste hotelmanagement scholen. Het is een driejarige studie die je voorbereid op het management in hogere hotels, zoals het Four Seasons of het Hilton, waar nu vele oud-studenten mooie managementfuncties bekleden. Vanaf de eerste dag word je al behandeld als een toekomstig manager, dit betekent het dragen van een uniform en jezelf presenteren. ‘Vreemde’ kapsels en bijvoorbeeld piercings worden niet getolereerd.
Waarom wilde je persé hiernaartoe?
Het einde van mijn studie in Nederland kwam steeds dichterbij en ik vond het lastig om te beslissen wat ik hierna eigenlijk wilde doen. Ik had als bijbaantje al drie jaar in een restaurant gewerkt en hier genoot ik erg veel van. Gastvrijheid en klantontvangst is wat mij erg trekt. Een nieuwe omgeving opzoeken en een nieuwe cultuur ervaren leek me erg spannend en uitdagend. Tijdens een studiebeurs ontmoette ik de Swiss Education Group, hier ben ik op doorgegaan. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en ben naar een open dag geweest in Zwitserland om de school te bekijken of het ook echt bij me paste.
Toen ik terugkwam was ik zo enthousiast over de cultuur, de lessen en het hotelleven dat ik er 100% voor wilde gaan. Vanuit het restaurant waar ik werkte, had ik immers al besloten dat hospitality echt iets is dat bij me past. Ik had mijn passie gevonden
En toen kwamen de beren op de weg?
De totale driejarige studie kost rond de €120.000,- dat is inderdaad een heel bedrag. En als 19-jarige studente had ik dat natuurlijk niet. Via DUO zou ik in eerste instantie ongeveer €800.- per maand kunnen lenen. Dat zou nooit voldoende zijn. Omdat DUO in eerste instantie geen andere oplossing had, ben ik verder gaan zoeken. Ik heb misschien wel honderden banken, bedrijven en andere instanties proberen te bereiken om een klein bedrag te lenen. Ik dacht na over leningen of over sponsorships. Overal kreeg ik hetzelfde te horen: ‘nee, nee en nog eens nee’. Ik was een student zonder vast inkomen, dus bijverdienen zou niet op tijd lukken. Maanden was ik aan het zoeken, bellen, mailen en ik voerde veel gesprekken. Mensen in mijn omgeving vertelden me in die maanden dat deze droom dan misschien toch niet voor mij weggelegd was. Ik baalde, maar ik wilde dit. Het was soms niet makkelijk, maar na maanden zoeken had ik eindelijk een oplossing gevonden. Door nogmaals in gesprek te gaan met DUO kon ik extra geld lenen en bijverdienen tijdens de stages en vond ik de oplossing waar ik zo lang naar had gezocht.
Je directe studiegenoten en ook enkele vrienden verklaarden je voor gek. Hoe komt het dat je toch zo in jezelf geloofde?
In het begin had ik erg veel moeite met het feit dat sommige mensen mijn keuze niet accepteerden. Dit was mijn nieuwe droom, hier wilde ik voor gaan en na een tijdje moest ik dat alleen doen. Omdat ik zo’n passie kreeg voor horeca en deze opleiding ben ik doorgegaan met de gedachte dat ik het in Zwitserland ook alleen zou moeten doen. De steun die ik wel kreeg van mijn vrienden en familie, nam ik met open armen aan. De steun die ik niet kreeg, liet ik varen. Dat was niet belangrijk meer, wat belangrijk was, was ik. Dit is mijn droom en mijn passie, mijn toekomst en mijn wensen.
Welke tip heb je voor mensen die echt iets willen, maar voor wie iets onhaalbaar lijkt?
Vooral niet opgeven, opgeven heeft geen zin. Als je echt iets heel graag wilt, ga er dan alsjeblieft voor. Heb je 1 probleem, zoek dan niet 1 of 2 of 3, maar zoek naar 4 oplossingen. Zorg dat je een back-up plan achter de hand hebt. Zorg dat je meerdere bronnen doorzoekt, bedenk de meest gekke, soms onnozele, maar uiterst creatieve oplossingen en ga eens kijken of dat wel zal werken. Geef vooral niet op en houd de mensen die je wel steunen dichtbij, ze zullen je helpen. Maar ga door, zelfs als je zelf op het punt staat de handdoek in de ring te gooien of als het doel nog zo ver weg kijkt. Ga door tot je erbij neervalt, want uiteindelijk komt je doel dichterbij. Dan gaat het beter en zie je vooruitgang. Op het moment dat het je dan toch lukt is dat al je energie en frustratie en hindernissen waard geweest.
Achteraf lijkt het dan minder zwaar dan het was.
